درمان روانکاوانه بر این ایده استوار است که مردم اغلب با خواسته ها و خواسته های ناشناخته ای که از ناخودآگاه فرد سرچشمه می گیرند، برانگیخته می شوند.

اینها را می توان از طریق رابطه بین بیمار و تحلیلگر شناسایی کرد. روانکاوان با گوش دادن به داستان‌ها، خیال‌پردازی‌ها و رویاهای بیماران، و همچنین تشخیص نحوه تعامل بیماران با دیگران، چشم‌انداز منحصربه‌فردی را ارائه می‌کنند که ممکن است دوستان و بستگان قادر به دیدن آن نباشند. تحلیلگر همچنین به راه هایی که این الگوها بین بیمار و تحلیلگر رخ می دهد گوش می دهد. آنچه خارج از آگاهی بیمار است «انتقال» و خارج از آگاهی تحلیلگر «مقابل انتقال» نامیده می شود.

صحبت با یک روانکاو آموزش دیده به شناسایی الگوها و رفتارهای مشکل ساز اساسی کمک می کند. با تجزیه و تحلیل انتقال و انتقال متقابل، تحلیلگر و بیمار می توانند مسیرهایی به سوی آزادی عاطفی لازم برای ایجاد تغییرات اساسی و پایدار و التیام آسیب های گذشته را کشف کنند.

به طور معمول، روانکاوی شامل بیمار چندین بار در هفته می شود و تا حد امکان آزادانه و آزادانه ارتباط برقرار می کند. در حالی که جلسات مکرر تر درمان را عمیق تر و تشدید می کند، تعداد جلسات بین بیمار و تحلیلگر تعیین می شود.

کاناپه ای که تا این حد با تصویر عمومی روانکاوی در هم آمیخته شده است، دیگر مورد نیاز نیست. در حالی که بسیاری از تحلیلگران و بیماران متوجه می شوند که کاناپه مفید است و به بیماران کمک می کند تا استراحت کنند و بازتر باشند، دیگران احساس می کنند آرایش چهره به چهره برای آنها بهتر عمل می کند.

درباره روان درمانی روانکاوی که
گاهی اوقات روان درمانی روان پویشی نیز نامیده می شود، این روش درمانی مبتنی بر نظریه و تکنیک روانکاوی است. تفاوت اصلی این است که بیمار و تحلیلگر کمتر ملاقات می کنند، گاهی اوقات فقط یک بار در هفته. همانند روانکاوی، دفعات جلسات را می توان بر اساس نیازهای بیمار تنظیم کرد. تفاوت دیگر این است که بیمار معمولاً به جای اینکه روی کاناپه در حالی که درمانگر دور از دید باشد، به صورت عمودی و روبروی درمانگر می نشیند.

به غیر از این تفاوت ها، روان درمانی روانکاوانه در استفاده از تداعی آزاد، اهمیتی که به ناخودآگاه داده می شود و محوریت رابطه بیمار و درمانگر بسیار شبیه به تحلیل است.

درباره روانکاوی کاربردی
روانکاوی کاربردی روش استفاده از نظریه ها و روش های روانکاوی برای توضیح پدیده های اجتماعی، فرهنگی و سیاسی را توصیف می کند و از زمانی که روانکاوی برای اولین بار شروع شد ادامه داشته است.

روانکاوی کاربردی با استفاده از اصول روانکاوی برای درک جهان، جستجوی معنا و انگیزه را خارج از دفتر درمانگر می برد.

روانکاوان به عنوان مشاور در محیط های اجتماعی مانند مدارس، مشاغل و شرکت ها کار می کنند.

درباره روانکاوی اعصاب
ارتباط بین علوم اعصاب و روانکاوی به زیگموند فروید برمی گردد که با آموزش یک عصب شناس و متخصص اعصاب بود. این علاقه فروید به عملکرد مغز و ذهن بود که منجر به توسعه نظریه روانکاوی شد.